Yakma Zevki

Yakma Zevki - A Pleasure to Burn: Fahrenheit 451 Stories
Ray Bradbury
Çeviren: Murat Özbank
İthaki Yayınları
Şubat 2012 (1. basım)
479 sayfa

"Bradbury ne karamsar adammış," dedim, "ve, ne haklıymış," dedi Ayberk. Ray Bradbury'nin okuduğum bütün kitapları karanlık. Gotik bir karanlıktan bahsetmiyorum, kendine özgü bir biçimde; çok doğal, sıradan bir gelecekten bahsederken her şeyin daha kötüye gideceğini düşünüyor ve düşündürüyor. Yakma Zevki'nde de beni ürküten bir karamsarlık ve daha kötüsü, gerçekleşen kehanetler var.

Yakma Zevki, Fahrenheit 451'den önce yazdığı öykülerden oluşuyor, romanın taslağını oluşturan iki uzun öykü de var içinde. Öykülerin tamamı 1950'lerde yazılmış ve Bradbury'nin gelecekten ne kadar umutsuz olduğu açıkça görülüyor.

Bir de, gotik edebiyata ve karanlık hayalgücüne o kadar çok gönderme yapmış, Edgar Allan Poe'dan (ve başka yazarlardan) o kadar çok bahsetmiş ki Bradbury, başta Poe olmak üzere hepsini okumam gerektiğine karar verdim çoktan.

Fahrenheit 451'in ana çerçevesini biliyoruz, kitapların yok edildiği, kitap barındırmanın yasadışı olduğu bir gelecek var. Yakma Zevki'ndeki öyküler bu geleceğin öncesinde -ki bugün yaşadığımız çevre ile paralel olduğunu rahatlıkla iddia edebilirim- ya da yakın zamanında geçiyor. İnsanlar kitap okumayı bıraktı, dergiler fotoğraflarla dolu birkaç satırlık yazılara dönüştü, televizyon kısa, içi boş programlarla doldu, okullar düşünen insan yetiştirmeyi bıraktı. Devlet arkadan gelip kitapları tümüyle yasaklayana kadar böyle devam etti diyor Bradbury. Kehanetinin ilk kısmını çoktan hallettik, devamı henüz tamamlanmadı.

"Kitapları ele al mesela. Eskiden sadece orada burada birkaç çeşit insanın ilgisin çekerlerdi. Birkaç kişi farklı olmuş, çok da önemli değildi. Dünya genişti, farklılıklar için bol bol yer vardı. Ama sonra dünya kitleselleşti ve kalabalıklaştı. Milyonlarca insan için her şeyin basit olması gerekiyordu."

Fahrenheit 451'i okuduysanız, bu kitabı da mutlaka okumalısınız. Yok, henüz okumadıysanız, önce Fahrenheit 451'i, sonra bu kitabı mutlaka okumalısınız.

Son olarak, Ray Bradbury diyor ki: "Cehalet, Bay Garrett, ölüm getirir."